சங்க காலத்தில் பெண்கள் மடைமை போற்றியதற்க்கு பல ஆதாரங்கள் இருக்கின்றன. இங்கே நாம் பார்க்க இருக்கும் ஐந்திணை ஐம்பது பாடல்களில் மருதத் திணை பாடல்கள் அனைத்திலும் தலைவன் தலைவிகிடையேயான உயர்ந்தபட்ச ஊடலும், தலைவியின் வேதனையும் புலப்படுகின்றன.
கோலச் சிறு குருகின் குத்து அஞ்சி, ஈர் வாளை
நீலத்துப் புக்கு ஒளிக்கும் ஊரற்கு, மேல் எல்லாம்,
சார்தற்குச் சந்தனச் சாந்து ஆயினேம்; இப் பருவம்
காரத்தின் வெய்ய, என் தோள்! 24
கோலம் - அழகு
குருகு - நாரை
"பாணனே! அழகிய சிறிய நாரையினது குத்துதலுக்கு அஞ்சிக் குளிர்ந்த வாளை மீன்கள் நீல மலர்க் கூட்டத்தில் புகுந்து மறைந்து கொள்ளும்படியான மருத நிலத்தூர்த் தலைவனுக்கு முன்பெல்லாம் கூடும்போது எம்முடைய தோள்கள் அவருக்குச் சந்தனக் குழம்பு போன்று குளிர்ச்சியாக இருந்தன. ஆனால் இப்போதோ புண்ணிற்கு இடும் மருத்துவக் காரத்தைப் போல வெப்பமாய் உள்ளன" என்று தலைவி கூறினாள்.
இப்படி தலைவனுக்கு தன் வெறுப்பிருக்குமோ என்ற அய்யத்துக்கும் அதற்கு முன் பின்வரும் பாடல்களில் ஆதாரம் இருக்கின்றன தலைவன் பரத்தை வீட்டுக்கு செல்கின்றான் அவனை தட்டி கேட்க கூடாதா என்று அவன் நண்பரான பாணறிடம் கேட்கின்றாள்.
பெய் வளைக் கையாய்! பெரு நகை ஆகின்றே -
செய் வயல் ஊரன் வதுவை விழவு இயம்ப,
கை புனை தேர் ஏறிச் செல்வானைச் சென்று இவன்
எய்தி, இடர் உற்றவாறு! 26
வதுவை - திருமணம்
"வளையல்கள் அணிந்த கைகளையுடைய தோழியே! திருத்தப் பெற்ற மருத நிலத்து நன்செய் வயல்கள் சூழ்ந்த ஊர்க்குத் தலைவன், பரத்தையர் புதுமண விழாக் கொண்டாடும் பொருட்டுத் தேரின் மீது அமர்ந்து பரத்தையர் பால் செல்லும் போது, என் புதல்வன் எதிரே போய்ப் நின்றதால், தலைவன் பரத்தையரைப் புதுமணம் செய்ய முடியாது துன்பம் அடைந்த நிலையானது எனக்கு மிகுந்த நகைப்பினையுண்டாக்குகின்றது" என்று புதல்வனை முனிந்து தலைமகள் மறுத்தாளைப் போலத் தோழிக்கு வாயில் நேர்ந்தாள்.
இந்த நிலையில் வெளிப்படும் சிரிப்பு விரத்தியாலா அல்லது அப்படியாவது அந்த திருமணம் நின்றது என்ற சந்தோசமா? இந்த தலைவியின் நிலை எவ்வளவு வேதனை இல்லையா?
இப்படி இருந்தாலும் இந்த தலைவியின் மடைமையை பாருங்கள்.
'ஒல்லென் ஒலி புனல் ஊரன் வியல் மார்பும்
புல்லேன் யான்' என்பேன்; - புனையிழையாய்! - புல்லேன்
எனக்கு ஓர் குறிப்பும் உடையேனோ, ஊரன் -
தனக்கு ஏவல் செய்து ஒழுகுவேன்? 29
வியல் - அகன்ற
இழை - அணிகலன்
"அழகிய அணிகலன்களை அணிந்துள்ள தோழியே! 'ஒல்' என்று ஒலிக்கும்படியான ஒலி புனல்(அருவி) சூழ்ந்த மருத நிலத்தூர்த் தலைவனது அகன்ற மார்பினைத் 'தழுவ மாட்டேன்' என்று அவனைக் காணுவதற்கு முன் நினைத்திருப்பேன். ஆயினும் என் தலைமகனுக்கு ஊழியம் புரிந்து நடக்கக் கூடிய தன்மையுடையவள் ஆதலால் அவனைக் கண்டபின்னும் 'தழுவமாட்டேன்' என்று கூறி மறுக்கவா முடியும்?" என்று தோழியிடம் தலைமகள் கூறினாள்.
:) என்னென்று சொல்வது இந்த தலைவியை. இது தான் காதல் என்பதா? இப்படிப்பட்ட காதல் அவளுக்கு தேவை தானா? ஒல்லென் ஒலிக்கும் புனல் எவ்வளவு அழகான காட்சிபடுத்துதல் இந்த பாடலில் இருக்கின்றது.
பாடல்களும் விளக்கங்களும் சென்னை லைப்ரரியில் இருந்து எடுக்கப்பட்டது.
கோலச் சிறு குருகின் குத்து அஞ்சி, ஈர் வாளை
நீலத்துப் புக்கு ஒளிக்கும் ஊரற்கு, மேல் எல்லாம்,
சார்தற்குச் சந்தனச் சாந்து ஆயினேம்; இப் பருவம்
காரத்தின் வெய்ய, என் தோள்! 24
கோலம் - அழகு
குருகு - நாரை
"பாணனே! அழகிய சிறிய நாரையினது குத்துதலுக்கு அஞ்சிக் குளிர்ந்த வாளை மீன்கள் நீல மலர்க் கூட்டத்தில் புகுந்து மறைந்து கொள்ளும்படியான மருத நிலத்தூர்த் தலைவனுக்கு முன்பெல்லாம் கூடும்போது எம்முடைய தோள்கள் அவருக்குச் சந்தனக் குழம்பு போன்று குளிர்ச்சியாக இருந்தன. ஆனால் இப்போதோ புண்ணிற்கு இடும் மருத்துவக் காரத்தைப் போல வெப்பமாய் உள்ளன" என்று தலைவி கூறினாள்.
இப்படி தலைவனுக்கு தன் வெறுப்பிருக்குமோ என்ற அய்யத்துக்கும் அதற்கு முன் பின்வரும் பாடல்களில் ஆதாரம் இருக்கின்றன தலைவன் பரத்தை வீட்டுக்கு செல்கின்றான் அவனை தட்டி கேட்க கூடாதா என்று அவன் நண்பரான பாணறிடம் கேட்கின்றாள்.
பெய் வளைக் கையாய்! பெரு நகை ஆகின்றே -
செய் வயல் ஊரன் வதுவை விழவு இயம்ப,
கை புனை தேர் ஏறிச் செல்வானைச் சென்று இவன்
எய்தி, இடர் உற்றவாறு! 26
வதுவை - திருமணம்
"வளையல்கள் அணிந்த கைகளையுடைய தோழியே! திருத்தப் பெற்ற மருத நிலத்து நன்செய் வயல்கள் சூழ்ந்த ஊர்க்குத் தலைவன், பரத்தையர் புதுமண விழாக் கொண்டாடும் பொருட்டுத் தேரின் மீது அமர்ந்து பரத்தையர் பால் செல்லும் போது, என் புதல்வன் எதிரே போய்ப் நின்றதால், தலைவன் பரத்தையரைப் புதுமணம் செய்ய முடியாது துன்பம் அடைந்த நிலையானது எனக்கு மிகுந்த நகைப்பினையுண்டாக்குகின்றது" என்று புதல்வனை முனிந்து தலைமகள் மறுத்தாளைப் போலத் தோழிக்கு வாயில் நேர்ந்தாள்.
இந்த நிலையில் வெளிப்படும் சிரிப்பு விரத்தியாலா அல்லது அப்படியாவது அந்த திருமணம் நின்றது என்ற சந்தோசமா? இந்த தலைவியின் நிலை எவ்வளவு வேதனை இல்லையா?
இப்படி இருந்தாலும் இந்த தலைவியின் மடைமையை பாருங்கள்.
'ஒல்லென் ஒலி புனல் ஊரன் வியல் மார்பும்
புல்லேன் யான்' என்பேன்; - புனையிழையாய்! - புல்லேன்
எனக்கு ஓர் குறிப்பும் உடையேனோ, ஊரன் -
தனக்கு ஏவல் செய்து ஒழுகுவேன்? 29
வியல் - அகன்ற
இழை - அணிகலன்
"அழகிய அணிகலன்களை அணிந்துள்ள தோழியே! 'ஒல்' என்று ஒலிக்கும்படியான ஒலி புனல்(அருவி) சூழ்ந்த மருத நிலத்தூர்த் தலைவனது அகன்ற மார்பினைத் 'தழுவ மாட்டேன்' என்று அவனைக் காணுவதற்கு முன் நினைத்திருப்பேன். ஆயினும் என் தலைமகனுக்கு ஊழியம் புரிந்து நடக்கக் கூடிய தன்மையுடையவள் ஆதலால் அவனைக் கண்டபின்னும் 'தழுவமாட்டேன்' என்று கூறி மறுக்கவா முடியும்?" என்று தோழியிடம் தலைமகள் கூறினாள்.
:) என்னென்று சொல்வது இந்த தலைவியை. இது தான் காதல் என்பதா? இப்படிப்பட்ட காதல் அவளுக்கு தேவை தானா? ஒல்லென் ஒலிக்கும் புனல் எவ்வளவு அழகான காட்சிபடுத்துதல் இந்த பாடலில் இருக்கின்றது.
பாடல்களும் விளக்கங்களும் சென்னை லைப்ரரியில் இருந்து எடுக்கப்பட்டது.
2 comments:
நல்லா இருக்கு.
நன்றி ரவிஷங்கர்
Post a Comment