குடைக்கம்பி உடைத்த மௌனம்

மௌனத்தின் ஆழ்கடல்

நிறைந்திருந்தது மனவெளியெங்கும்

நிறை நிம்மதி ஆழ் அமைதி

விளைவாய்

வறண்ட கவி மௌனத்தை

பூண்டதென் எழுதுகோல்

ஏங்கி கலைத்த

விழிகள் மீதும்

இரக்கம் கொள்ளவில்லை

என் எழுதும் பேனா

இடி மின்னலோடு கூடிய

ஒரு தேவதினத்தில்

மிகுமழைக்கு பின்னால்

குடைக் கம்பியொன்று

மழலை வாய்விடுத்த

முலைக் காம்பாய்

உதிர்த்துக் கொண்டிருந்த

நீர்ச்சொட்டுகள்

கலைத்தெறிந்தது

கொடும் அமைதியை

பூரித்த கவிதைகளை

எழுதும் கவிக்கோலை

நான்
கை பற்ற கூடும்

வெகு விரைவில்

அமில‌ம் தோய்தெரிந்த‌‌ நினைவுக‌ள்

ப‌க‌ல்கொள்ளைகார‌னிட‌ம்
காட் பிர‌மிஸ் கேட்கும்
சிறுமியின் அறியாமையோடு
தானிருந்த‌து என்
சகோத‌ர‌த்துவ‌ம் உன்னுட‌ன்

மெல்ல அதிர்ந்தேன்
முன்பொருமுறை
மேலும் அதிர்ந்தேன்
ப‌ல‌முறை சில‌முறை

இன்று தான் புரிகின்ற‌து
நான் என்றுமே அதிர‌வில்லை
இது தெரியும் வ‌ரை
போக‌ட்டும்

உண்மையும் பிரிய‌மும்
எங்கானும் ஒரு ஓர‌த்தில்
ஒளிந்திருக்கிற‌தா
தேடிப்பார்கிறேன்

பையெங்கும்
அமில‌ம் தோய்த்த‌த்
தெரிந்த‌ அம்பென‌
கையெங்கும் மிஞ்சிய‌து
நினைவுக‌ள்