மௌனத்தின் ஆழ்கடல்
நிறைந்திருந்தது
மனவெளியெங்கும்
நிறை நிம்மதி
ஆழ் அமைதி
விளைவாய்
வறண்ட கவி மௌனத்தை
பூண்டதென் எழுதுகோல்
ஏங்கி கலைத்த
விழிகள் மீதும்
இரக்கம் கொள்ளவில்லை
என் எழுதும்
பேனா
இடி மின்னலோடு
கூடிய
ஒரு தேவதினத்தில்
மிகுமழைக்கு
பின்னால்
குடைக் கம்பியொன்று
மழலை வாய்விடுத்த
முலைக் காம்பாய்
உதிர்த்துக் கொண்டிருந்த
நீர்ச்சொட்டுகள்
கலைத்தெறிந்தது
கொடும் அமைதியை
பூரித்த கவிதைகளை
எழுதும் கவிக்கோலை
நான்
கை பற்ற கூடும்
வெகு விரைவில்கை பற்ற கூடும்
9 comments:
ரசித்தேன்... வாழ்த்துக்கள்...
எழுதுகோலைக் கைப்பற்றி விட்டதற்கு
இந்தக் கவிதையே அத்தாட்சி
மனம் தொட்ட கவிதை
தொடர வாழ்த்துக்கள்
//மிகுமழைக்கு பின்னால்
குடைக் கம்பியொன்று
மழலை வாய்விடுத்த
முலைகாம்பாய்
உதிர்த்து கொண்டிருந்த
நீர்ச்சொட்டுகள்//
ரொம்ப நல்லா இருக்கு லாவண்யா இந்த வரிகள்...
நன்றி திண்டுக்கல் தன்பாலன், ரமணி , சுகிர்தா
நல்ல கவிதை.
அருமை...
//இடி மின்னலோடு கூடிய ஒரு தேவதினத்தில் மிகுமழைக்கு பின்னால் குடைக் கம்பியொன்று மழலை வாய்விடுத்த முலைக் காம்பாய் உதிர்த்துக் கொண்டிருந்த நீர்ச்சொட்டுகள் கலைத்தெறிந்தது கொடும் அமைதியை /
அருமை
கவிதை அழகு, இந்த வரிகளை வெளிக்கொணரும் மன நிலையை பற்றியே சிந்தித்து கொண்டிருந்தேன் இயலாமையின் வெளிப்படாய் இருக்கிறதெனக்கு இக்கவிதை
//குடைக் கம்பியொன்று// கம்பியொன்றில் என வாசித்துக்கொள்கிறேன்..
இப்படி ஒவ்வொரு நொடியும் எதாவது ஒன்று நிகழ்ந்து கொண்டுதான் இருக்கிறது அதை கவனிப்பதற்கும் அதிலிருக்கும் கவிதையை புரிந்து கொள்வதற்கும் மனதுதான் வாய்ப்பதில்லை
நன்றி செல்லப்பா. நன்றி குமார். நன்றி வாசுதேவன். நன்றி இரவு பறவை
Post a Comment